Let op je woorden

Kinderen doen niet wat je zegt, ze doen wat jij doet. Toch is het ook belangrijk om te letten op wat je zegt, zeker wanneer je kind een eetstoornis heeft. Ze zijn extra gevoelig voor woorden die gaan over eten, calorieën, lichaamsbeleving en gewicht.

Jij zegt: je ziet er goed uit

Zij horen: je bent dik

Jij zegt: ik hou ook niet van boter

Zij horen: je hoeft geen boter te eten

Jij zegt: je bent altijd al tenger geweest

Zij horen: het valt wel mee met je eetstoornis

Jij zegt: ik zou ook niet kunnen eten wat op je eetlijst staat

Zij horen: je hoeft je niet aan je eetlijst te houden

Jij zegt: ik ben ook geen grote eter

Zij horen: het is normaal dat je zo weinig eet

Jij zegt: ik zie dat het beter met je gaat

Zij horen: je bent dik geworden

Jij zegt: chocola is niet goed voor me

Zij horen: van chocola word je dik

Ook huisartsen, hulpverleners en diëtisten zeggen soms onbedoeld dingen die verkeerd kunnen worden opgevat.

Zij zeggen: ze heeft nog geen ondergewicht

Je kind hoort: ze is dik

Zij zeggen: let niet zo op haar tijdens het eten

Je kind hoort: ze mag zelf bepalen wat en hoeveel ze eet

Zij zeggen: het is een fase

Je kind hoort: ze heeft geen eetstoornis

Wanneer er wordt gesproken over streefgewicht wordt bedoeld: het minimale gewicht dat je kind moet hebben om uit de gevarenzone te zijn. Dit wordt zowel door ouders als door de kinderen vaak verkeerd begrepen, ze denken dat dit gewicht betekent dat ze weer gezond zijn en weer alles kunnen doen.

Woorden lijken onschuldig maar kunnen grote gevolgen hebben voor iemand met een eetstoornis, let dus op wat je zegt, ook al bedoel je het goed.